|
3VOOR12/Arnhem-Nijmegen bestaat één jaar. En dat hebben we gevierd. Vier bandjes en één dj stonden op de programmering om het feest muzikaal te begeleiden. Helaas weet aan het begin van de avond nog niet iedereen de weg naar Doornroosje te vinden. De eerste bands spelen voor een half lege zaal.
Benjamin Winter zorgt voor een rustig en sfeervol begin. De lange Amerikaanse Nijmegenaar brengt mooie luisterliedjes. Terwijl hij zichzelf begeleidt op akoestische gitaar, wordt hij bijgestaan door een cellist, bassist en een toetsenist. Normaal gesproken hoort er nog een drummer bij, maar die is net doodgegaan, vertelt Winter. Hij schrikt er zelf van: "Oh, that was a bad joke, wasn't it?" De nummers zijn mooi opgebouwd en je wordt al snel gepakt door dewarme en diepe stem van Winter. De cello maakt de nummers erg sfeervol. De eerste helft van de set houdt de band de aandacht van de zaal goed vast. Later beginnen mensen meer met elkaar te praten. De nummers lijken iets te veel op elkaar en het ontbreekt de meeste songs aan echte spanning. Missen we hier de drummer? Of ligt het aan de liedjes zelf? Met een bivakmuts op zijn hoofd komt de zanger van de Shaggable Sluts het podium op. "Nu begint de opstand!" denk je dan. En hoewel deze Arnhemse punkband typische '77-punk speelt, blijft die opstand uit. Vier jonge fans staan gehuld in een Shaggable Sluts T-shirt vooraan. Tijdens het hele optreden bewegen ze geen enkele keer. Waar moet het heen met de punk als zelfs de kids niet meer pogoën? De Sluts spelen melodieuze punk, waarin je echte liedjes kunt herkennen. Zowel de twee gitaristen als de bassist leveren hun deel in de vocalen. Die samenzang en de pakkende melodieën maken het optreden leuk om naar te luisteren. Toch klopt het plaatje niet: de bandleden zijn net iets te oude oudere jongeren. Of zoals iemand na het optreden zei: "Dit was Andere Tijden. Terug naar de onze." Nummer drie op de programmering is neWax. De jongste band van de avond en bovendien de meest frisse. Moeiteloos knippen de muzikanten de muziekgeschiedenis in stukken en plakken ze in onverwachte volgorde weer aan elkaar. Ska gaat moeiteloos over in rock, punk, disco of metal. Ongewoon en toch niet ongeloofwaardig. Het enthousiasme van de zanger werkt aanstekelijk en hier en daar komt er beweging in de inmiddels iets beter gevulde zaal. Dat de zanglijnen sterk lijken op al wat tegenwoordig Engels en hip klinkt, is geen probleem. Het geeft een verrassende draai aan het geheel. Een beetje meer melodie zou geen kwaad kunnen, maar al met al bewijst neWax deze avond opnieuw een band met potentie te zijn. Ook ooit eens 'vol potentie' was Merry Pierce. Na een verrassend goed debuut dat door velen werd geprezen viel het stil. Nu, enkele jaren later, komt de tweede plaat eraan. In Doornroosje doen ze een van de eerste try-outs van de nieuwe nummers. Merry Pierce trekt het meeste publiek van de avond, dat bovendien zelfs vooraan staat! Of ze het zelf merken is niet helemaal duidelijk. Ze staan een groot deel van de tijd met hun rug naar de zaal en veel meer dan een 'dank je wel' na de nummers komt er niet uit. Het zullen de hernieuwde zenuwen zijn. Bovendien is het niet echt heel erg: de muziek spreekt namelijk voor zich. Oké, de rommelige indie is nog niet altijd even strak, maar uit elk nummer spreekt een talentvol songschrijverschap. Als dit inderdaad een voorproefje is voor de nieuwe cd, dan geef de intekenlijst maar vast hier! St. Paul, ooit begonnen in de Swing en groot geworden in Doornroosje, was voor het eerst sinds vele jaren weer terug op zijn oude stek. Hij draaide zijn platen met zichtbaar plezier en wist het publiek over te halen om dansend uit zijn dak te gaan en er een leuk feest van te maken. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen bestaat één jaar en dat hebben we geweten. En wees gerust: ook het komende jaar zullen we weer regelmatig van ons laten horen. |